நிலவில்லா வானம்

நிலா. பனிரெண்டாவது முதல் குரூப்பில் படிக்கும் பெண்.  சிவப்பான சருமம், சுருண்ட கேசம், சற்றே பூனைக் கண்கள். பூசினாற் போன்ற தேகம். செதுக்கிய நாசி. மொத்தத்தில்  பெயருக்கேற்ற அழகானப் பெண். “மிக அழகான”. டாக்டராவது கனவு மற்றும் லட்சியம்.

அவசரமாக பள்ளிக்கு கிளம்பி கொண்டிருந்தாள். ஒரு நாள் கூட லீவ் போடாமல் போய் வருடக்கடைசியில் சர்டிபிகேட் வாங்குபவள். 

“அம்மா லஞ்ச் பேக் ரெடியா ?”

“இருடி பேக் பண்ணிட்டேன். வாட்டர் பாட்டில்ல தண்ணி எடுத்துக்க” என்றாள் காயத்ரி.  நிலாவின் அம்மா. மகள் தான் உலகம் என்றிருப்பவள். கம்ப்யூட்டர் சாப்ட்வேர் ப்ரோக்ராமராக இருந்து மகள் பிறந்தபோது அவளுக்காக வேலையை விட்டவள். ஒரே மகள். பெண்ணுக்கு அதிகம் செல்லம் குடுக்க கூடாது என்று கண்டிப்பாக இருப்பதாக நடிப்பவள்.

“வேன் வரப்போகுது”

“வந்தா நிப்பான் இரும்மா” என்ற ரமேஷ், நிலாவின் அப்பா. பேங்க் மேனேஜர்.  ஆபீஸ் விட்டால் வீடு. வீட்டை விட்டால் ஆபிஸ் என்றிருப்பவன். தினமும் பெண்ணிடம் சற்று நேரம் அரட்டை அடித்தால் தான் அவனுக்கு திருப்தி.  அவள கட்டிக்கொடுத்த பின் என்ன செய்வீங்க என்று காயத்ரி கிண்டலடிப்பாள். வீட்டோட மாமனாரா நானும் போய்டுவேன் என்பான் ரமேஷ். திருமணம் முடிந்து சில வருடங்கள் கழித்து, ஏகப்பட்ட வேண்டுதலுக்குப்பின் பிறந்தவள் என்பதால் அதிக செல்லம். லேட்டாக பிறந்தாலும் தேவதையை மகளாக பெற்றதாய்  பூரிப்பவன்.

வாசலில் ஹாரனுடன் வந்து நின்ற வேனுக்கு வேகமாக ஓடினாள் நிலா. டாடா என்று கையசைத்தாள் பக்கத்துக்கு வீட்டு சிறுமி.  பட படவென்ற  சத்தத்துடன்  வீதியை அதிர வைத்துக்கொண்டு ஒரு யமகா கடந்து சென்றது.

“ஹாய் நிலா, என்னாடி இருட்டா இருக்கே” என்று வேன் ஜன்னலில் இருந்து வரவேற்றாள் அவள் பிரெண்டு வர்ஷா.

நிலா அவள் தந்தையிடம் கேட்டிருக்கிறாள்.  “எனக்கு ஏம்ப்பா நிலான்னு பேர் வச்சீங்க, ஏன் பிரென்ட்ஸ் கிண்டல்  பண்றாங்க.”

“உனக்கு ரோஜா அல்லது நிலானு பேர் செலக்ட் பண்ணிருந்தோம்.  நீ நிலா வெளிச்சமுள்ள அழகான இரவு நேரத்தில் பொறந்தனால நிலானு வச்சோம்” என்பான் ரமேஷ். 

“அன்னைக்கு அமாவாசையா இருந்திருந்தா என்ன பண்ணயிருப்பீங்க?”

“தென்றல்னு  வச்சிருப்போம்.

“போச்சுடா… அதுக்கு நிலாவே பரவாயில்ல.”

“சொல்லுடி பூஸ்ட்டு” என்றாள் நிலா.  வர்ஷா சற்று குண்டாக இருப்பாள்.  இருவரும் இணைபிரியா  தோழிகள். ஐந்தாவதிலிருந்து ஒன்றாக  படிப்பவர்கள்.

“மேத்ஸ் டெஸ்டுக்கு படிச்சிட்டியா” என்றாள் வர்ஷா.

“படிச்சிட்டேண்டி”

“நீட் கோச்சிங் போய்க்கிட்டு எப்புடிடீ டைம் கிடைக்குது?”

“என்ன பண்றது, இல்லன்னா மார்க் வாங்க முடியாதே”

“நீ டாக்டராகிட்டா எனக்கு பிரியா வைத்தியம் பார்க்கிற நீ”

“நீயும் ஆகிடு, அவ்வள தான்”.

“வேண்டாம்ப்பா.  இப்படி கஷ்டப்பட்டு டாக்டராவதற்கு பேசாம நான் ஒரு டாக்டரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்”.

அதே நேரம் தெருவின் முனையிலிருந்த “பைக் உலகம்” கடையில் பைக் சத்தம் கம்மியா இருக்குனு கவலை பட்டுக்கொண்டிருந்தான் ராகுல். பன்னிரெண்டாவது மாணவன். அப்பா அம்மா இருவரும் கிளாஸ் ஒன் ஆபிசர்ஸ். அளவில்லா சொத்து. அளவில்லா பாசம். பைக் ஓட்டுவது முதல் வேலை. படிப்பது கடைசி. இரவில் ஓஎம்ஆர் சாலையில் ரேஸில் கலந்துக்கொண்டு பேய்த்தனமா ஓட்ட யமகா எம்.டி15.  பகலில் தெருவை அதிர வைத்து கொண்டு ஓட்ட யமகா பெய்சர்.

அடுத்து எந்த பைக் வாங்குவதென்பது மற்றொரு கவலை.  இப்போது சைலென்சர் கவலை.

“ஏன் சத்தம் கம்மியா இருக்கு”

“இருங்க. மப்ளர கொஞ்சம் ட்டுயூன் பண்றேன். அடுத்த வாரம் பெய்சருக்குனு தனி எக்ஸ்சாஸ்ட் பைப் வருது. அத போட்ருலாம்”. 

“இதனால ஸ்பீட் ஒண்ணும் கொறையாதில்லை?”

“இல்ல கொறையாது”.

“எதுவும் பிரச்னையிருந்தா சாயங்காலம் வர்றேன்” என்று சொல்லிவிட்டு வண்டியில் சீறிக்கிளம்பினான் ராகுல்.

“ஹாய்டி” என்ற சத்ததுடன் நிலாவும், வர்ஷாவும் வகுப்பில் நுழைந்து மூன்றாவது பெஞ்சில் அமர்ந்தனர்.

“குளிப்பிச்சு குளிப்பிச்சு. குஞ்சனை கண்டில்லானு சொன்னா மலையாளத்துல என்ன அர்த்தம் தெரியுமா” என கேட்டு சிரித்தாள் வர்ஷா.

“போடி எரும”

“நீ நினைப்பது இல்லடி” மேலும் அதிகமாக சிரித்தாள் வர்ஷா.

குளிப்பாட்டி. குளிப்பாட்டி குழந்தையை காணோம்னு அர்த்தம் பக்கி”

பையாலஜி மேடம் வகுப்பில் நுழைந்ததும்  லொக் லொக்கென்று இருமி விட்டு “ஸ்டெர்ணம், கோஸ்டல் கார்டிலேஜ் என மார்பக எலும்புகளை பற்றி பேசத் தொடங்க….

“மாஸ்டர் ட்ரைலர் பார்த்தியா?” என்றாள் வர்ஷா மெதுவாக .

“இல்லடி, எப்படி இருக்கு”

“மாஸ். இந்த சரோஜா தேவி பாடத்த நடத்திட்டு போகட்டும். போன்ல காட்றேன்”. போன் ஒன்றை எப்போதும் ஒளித்து சைலன்ட் மோடில் வச்சிருப்பாள்.

ராகுல் பைக்க ஸ்கூலின் வெளியே பார்க் பண்ணிட்டு, வாயிலிருந்த பானின் மிச்சத்தை துப்பிவிட்டு, சின்ன பேக்குடன் கிளாஸுக்குள் ஓடிவந்தான்.

“மறுபடியும் லேட்டா?  போய் உட்கார்” என்றார் டீச்சர்.

ராகுல் உள்ளே சென்று  வினோத்தின்  அருகில் உட்கார்ந்தான்.

“ஏண்டா லேட்டு?’

“பைக்ல சத்தம் கம்மியா வருதுடா. அதான் மெக்கானிக்கிட்ட போயிருந்தேன்.”

லஞ்ச் பிரேக்கில் நிலா பயாலஜி மிஸ்ஸின் ஹோம் ஒர்க்கை பண்ணிக்கொண்டிருக்க, வர்ஷா அரட்டை அடித்து கொண்டிருந்தாள்.

நிலாவின் பக்கம் திரும்பி “எப்பதாண்டி கேப் விடுவ, அப்துல் கலாமே ஸ்கூலுக்கு கட் அடிப்பது தான் பின்னாளில் ஞாபகம் இருக்கும், மார்க் இருக்காதுனு சொல்லிருக்கார்”.

“MBBS, MS ஒண்ணு, ரெண்டு டிப்ளமோ கோர்ஸ் படிச்சு முடிச்சதும் ஜாலியா இருப்பேன்”

“அதுக்குள்ள நீ பாட்டி ஆயிடுவ”.

ஸ்கூல் முடிந்து ஆறு மணிக்கு வீட்டில் நுழைந்ததும், டீயை உள்ளே தள்ளி விட்டு, நீட் புக்ஸை எடுத்து கொண்டு வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டாள் நிலா. “பார்த்து போயிட்டு வாடி” என்றாள் காயத்ரி.  தேர்வுக்கும் வகுப்புகள் நடத்தும் ஆகாஷ் கோச்சிங் சென்டர் பக்கத்துக்கு தெருவில் இருந்தது. நிலா வேகமாக நடக்கத் தொடங்கினாள்.

ராகுல் மீண்டும் மெக்கானிக் ஷாப்பில் பேசிக் கொண்டிருந்தான்.

“பிக்கப் கம்மியா இருக்கு. யமஹா வண்டின்னா சீற வேண்டாமா?” “ஹெட்லைட் இன்னும் பிரைட்டா வேணும் “

“செனான் பல்ப் போட்டுடலாம், செம பிரைட்டா இருக்கும்”

மணி எட்டை தாண்டியிருந்தது.  வண்டிய முழுதும் சரி செய்து கொண்டு ராகுல் பைக்கில் ஏறி அமர்ந்தான். இருட்டு முழுவதும் நிரம்பி இருக்க, ஒரு தெரு லைட் மெலிதாக போராடிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு பான்பாக்கெட்டை கிழித்து வாயினுள் கொட்ட, ஜிவ்வென்று இருந்தது. பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து படபடவென்று சத்ததுடன் சீறிக்கிளம்பினான்.  அடுத்த 10 நொடிகளில் பைக் நூறை தொட, லாவகமாக உடலை வளைத்து திருப்பத்தில் திரும்பினான்.

நிலா சென்டரை விட்டு வெளியே வந்து நண்பிகளுக்கு டாடா காமித்து விட்டு வேகமாக நடக்கத் தொடங்கினாள்.  நாளை ஸ்கூலில் மேத்ஸ் டெஸ்ட் இருந்தது.  கோச்சிங் சென்டரில் நீட் மாடல் எக்ஸாம் சண்டே இருந்தது.  இரண்டுக்கும் நேரம் ஒதுக்க வேண்டும்.  ரோட்டின் குறுக்கே இருபுறமும் பார்த்துவிட்டு நடக்க தொடங்கியபோது, அந்த விபரீதம் நடந்தது.

அசுரவேகமாக ஒரு வண்டி இரண்டு ஹெட்லைட்டுகளுடன் அவளை நோக்கி வர, கண்கள் கூசி ஓடவா, நிற்கவா என பதைத்து அப்படியே நின்று விட்டாள் நிலா.  வெகுவேகமாக திருப்பத்தில் திரும்பிய ராகுல் ரோட்டின் குறுக்கே அந்த பெண்ணை சற்றும் எதிர் பார்க்கவில்லை. சற்றே திகைக்க. ராகுலுடன் சேர்த்து 200 கிலோவுக்கு அதிக எடையுடைய அந்த பைக் 110 கிலோ மீட்டர் வேகத்தில் நிலாவின் நெஞ்சில் மோதியது.  நிலா தூக்கியெறியப்பட, ராகுல் வண்டியுடன் சாய்ந்து சறுக்கிக்கொண்டு சென்றான்.

மோதிய வேகத்தில் நிலாவின் ஸ்டெர்ணம், கோஸ்டல் கார்டிலேஜ் என அனைத்து நெஞ்செலும்புகளும் நொறுங்கி இதயத்தின் பெரிகார்டியத்தை துளைத்து சென்றது. கீழே விழுந்த நிலாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. வலி, பயம் எதுவுமில்லாமல் ஒரு நிர்மலமான நிலை. எழ முயற்சி செய்தாள். முடியவில்லை. கையை சற்று உயர்த்த முடிந்தது.  தன் அருகே வந்து நின்று குனிந்து பார்த்தவனின் நெற்றியில் ரத்தத்துடன் காயம். அடப்பாவமே என நினைத்தாள். உன் நெத்தியில் ரத்தம் வருகிறது என சொல்ல முயற்சிக்க, நிலாவின்  வாயிலிருந்து ரத்தம் வெளி வரத்தொடங்கியது. மெதுவாக நினைவுத் தப்ப தொடங்க அவள் கடைசியாக நினைத்தது  “மேத்ஸ் டெஸ்ட், நீட் மாடல் எக்ஸாம் வேற இருக்கே, எப்ப வீட்டுக்கு போய் படிக்கிறது”.

ராகுலின் போனில் அவன் தந்தை சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.  “பயப்படாத. பைக்க எடுத்துக்கிட்டு வந்துடு, பார்த்துக்கலாம்”. 

அங்கே “எங்க நிலாவ இன்னும் காணாம்”  என நிலாவின் தந்தை ரமேஷ் கவலைப்படத் தொடங்கினான்.  நிலவில்லாமல் வானம் இருண்டிருந்தது.